Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Nτοκιμαντέρ για τη ζωή των μεταναστών στην Ελλάδα κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Παλέρμο

Το ντοκιμαντέρ ‘’Ηλιόσποροι’’, σκηνοθεσίας Αντώνη Τολάκη, απέσπασε το βραβείο καλύτερου Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ στο International Mediterranean Doc Festival Sole Luna , στο Παλέρμο της Ιταλίας.
Η ταινία έχει ήδη συμμετάσχει στο 27th Parnu International Documentary Film Festival, στην Εσθονία (επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα, προτεινόμενη για το βραβείο ‘’καλύτερου ντοκιμαντέρ για παιδιά’’). Διαγωνίζεται επίσης στο φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Χαλκίδας και στο Ionian International Digital Festival.

Σύνοψη της ταινίας
Μια παρέα παιδιών που ζει στο δρόμο. Ανάμεσα τους ο Σαΐντ ,ένα δωδεκάχρονο αγόρι που εργάζεται όλη την ημέρα πουλώντας ηλιόσπορους στα πάρκα και τις πλατείες της Αθήνας. Στα όρια της απόλυτης φτώχειας, αναζητώντας φαγητό στα φιλανθρωπικά συσσίτια , η καθημερινή του ρουτίνα δεν είναι παρά μια συνεχής πάλη για επιβίωση στη χαοτική πρωτεύουσα της Ελλάδας. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, μαζί με τους φίλους του -όλοι ανήλικοι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν – μπορεί να απολαμβάνει την ελευθερία που του προσφέρει ο δρόμος ,να ξεχνιέται στα ανέμελα παιχνίδια της παιδικής ηλικίας και να ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον: να φύγει στη βόρεια Ευρώπη, να πάει σχολείο και να κάνει μια αξιοπρεπή δουλειά όταν μεγαλώσει. Αλλά πόσο γρήγορα μεγαλώνει ένα παιδί; Εγκλωβισμένος στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, της ανεργίας, της ξενοφοβίας και της ρατσιστικής βίας, ο Σαΐντ το λέει ξεκάθαρα: «είμαι εδώ περίπου δύο χρόνια κι είναι σαν να έχουν περάσει είκοσι».

Συντελεστές της ταινίας

Παραγωγή: Αντώνης Τολάκης
Σκηνοθεσία : Αντώνης Τολάκης
Β. Σκηνοθέτη: Τζούλια Σπυροπούλου
Εικονοληψία: Αντώνης Τολάκης
Μοντάζ: Pietro Radin
Σχεδιασμός ήχου: Ορέστης Καμπερίδης
Ηχοληψία: Έυη Στάμου, Τζούλια Σπυροπούλου
Μουσική : I am no hero
Μετάφραση : Gholam Hassanpour

Αναδημοσίευση άρθρου από  http://www.unhcr.gr/

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Κορυφαία διάκριση μιας ελληνικής ταινίας για τη διαφορετικότητα


Διεθνή αναγνώριση κέρδισε μια ελληνική κινηματογραφική παραγωγή, με θέμα τη διαφορετικότητα, τη μετανάστευση και την κοινωνική ένταξη. Η ταινία μικρού μήκους «Drop it», η οποία δημιουργήθηκε από νέους ηλικίας κάτω των 25 ετών, διακρίθηκε μεταξύ 254 προτάσεων από 71 χώρες στο φεστιβάλ PLURAL+ 2013, το οποίο διοργάνωσε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών για τη Συμμαχία των Πολιτισμών (UNAOC) και ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΙΟΜ). Η ταινία απέσπασε το Universal Forum of Cultures Foundation Award και πρόκειται να μεταδοθεί από διεθνή δίκτυα, στο πλαίσιο της προσπάθειας του ΟΗΕ να ευαισθητοποιήσει τους λαούς απέναντι στα φαινόμενα κοινωνικής βίας και αποκλεισμού.

Στόχος των συντελεστών της ταινίας, που εργάστηκαν αφιλοκερδώς, ήταν να αναδείξουν τις πολλαπλές διαστάσεις της διαφορετικότητας, αλλά και τα στοιχεία που ενώνουν τους ανθρώπους -όπως το αίμα, που κατέχει κεντρικό ρόλο στην 5λεπτη ταινία. Το αίμα παρουσιάζεται ως αποδεικτικό στοιχείο της κοινής καταγωγής της ανθρώπινης φύσης. Η αλληλεγγύη, η οποία απεικονίζεται μέσω μιας μετάγγισης αίματος, δίνει το μήνυμα της αποδοχής, της συνύπαρξης και της συνδιαλλαγής με τον Άλλο.

Όπως επισημαίνουν οι συντελεστές, ο τίτλος «Drop it» δεν επελέγη τυχαία. Αφενός, φέρνει στο νου τη «σταγόνα» (του αίματος, στο συγκεκριμένο πλαίσιο). Αφετέρου, με τη μεταφορική χρήση της φράσης («σταμάτα την συζήτηση») επισημαίνει πως όσοι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν για να επιτευχθεί ο στόχος της αλλαγής, της ανάπτυξης και της εξέλιξης, πέρα από στερεότυπα και διακρίσεις, θα πρέπει να απαλλαγούν από οτιδήποτε συνιστά τροχοπέδη.

 

Συντελεστές
Σενάριο – Σκηνοθεσία – Εκτέλεση παραγωγής: Ρενέ Γκάτση
Σύμβουλος σεναρίου – σκηνοθεσίας: Κίρκη Καραλή
Διεύθυνση Φωτογραφίας – Κάμερα: Αλέξανδρος Θεοφυλάκτου
Μοντάζ – Post production: Πάνος Αγγελόπουλος
Μιξάζ – Πρωτότυπη μουσική: Αλέξανδρος Πετράτος
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Στάθια Ραφτοπούλου
Σκηνογράφος: Ελένη Καριώρη
Ενδυματολόγος: Άννα Βεσκούκη
Μακιγιάζ: Γιώργος Ελευθεριάδης
Εταιρεία Παραγωγής: Aegeanscapes Filmmakers
Μαζί με τους εθελοντές εμφανίζονται και οι ηθοποιοί Σοφία Αντωνίου, Στέφανος Αχχιλέως, Ελένη Ευθυμίου, Jerome Kaluta, Idra Kayne, Mπάμπης Μαυροειδής, Χρήστος Παληογιάννης, Βασίλης Παπαδημητρίου, Χρήστος Τανταλάκης, Τάσος Τσουκάλης-Δημητριάδης, Μαρία Ψαρολόγου.

Αναδημοσίευση από http://www.unhcr.gr

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Βιβλίο συνταγών




Κι αν θέλετε να δοκιμάσετε να φτιάξετε μόνοι σας τις συνταγές που γευτήκατε στην πολυπολιτισμική εκδήλωση Γεύσεις του Κόσμου, τώρα μπορείτε. Όλες τις συνταγές θα τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ. Καλή επιτυχία!

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

Αλίνα Καλαντζή (Ουκρανία)


H Αλίνα Καλαντζή μένει στον Κάτω Πλατανίτη, στη Ναύπακτο. Είναι από την Ουκρανία. Στην Ελλάδα ήρθε πριν από έξι χρόνια από τη Σουηδία. Άφησε τη χώρα της επειδή παντρεύτηκε το σύζυγό της που είναι 'Ελληνας. Ο σύζυγός της ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα κι αυτή τον ακολούθησε.

Ήταν δύσκολο γι' αυτή να προσαρμοστεί στο ρυθμό της ελληνικής ζωής, με την αποδιοργάνωση, και τη σύγχυση σε πολλές πτυχές της ζωής. Στην Ουκρανία και τη Σουηδία όπου έχει ζήσει η ζωή είναι πολύ πιο οργανωμένη και στηρίζεται σε πρόγραμμα.

Για τους Έλληνες έχει πολύ θετική εντύπωση. Είναι χαρούμενοι, ζωηροί και έτοιμοι να σε βοηθήσουν αν έχεις κάποιο πρόβλημα. Η ζωή στην Ελλάδα έχει μεγάλες διαφορές από την ζωή στην Ουκρανία, όπως η οργάνωση, για παράδειγμα. Υπάρχουν όμως και πολλές ομοιότητες, όσον αφορά τη θρησκεία και την κουζίνα.

Θα ήθελε να επιστρέψει στη χώρα της, που της λείπει πολύ, αλλά στην κατάστασή της είναι λίγο δύσκολο, επειδή ο σύζυγός της δεν θέλει να φύγει από την Ελλάδα.

Στην Ουκρανία ακολουθούν μια ποικίλη διατροφή, τρώγοντας πολλά λαχανικά και φρούτα, διάφορες σούπες, γλυκές και αλμυρές ζύμες, και πολλά γαλακτοκομικά προϊόντα. Η κυριότερη διαφορά με την ελληνική κουζίνα είναι ότι δεν χρησιμοποιούν τόσο ελαιόλαδο, καθώς δεν είναι διαδεδομένο εκεί.

Για την εκδήλωση έφτιαξε ένα ρολό με σπόρους παπαρούνας. Τρώγεται συνήθως στο καθημερινό τσάι ή σαν εορταστικό γλυκό.

Συνέντευξη στα Ρωσικά: Ελένη Κούκου

Χέραρντ βαν Χάττεμ (Ολλανδία)


O Χέραρντ βαν Χάττεμ είναι καθηγητής Γερμανικών στο 1ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου και μένει με τη γυναίκα και την κόρη του στην Παλαιοπαναγιά, Ναυπάκτου. Κατάγεται από την πόλη Ντελφτ της Ολλανδίας. Ζει στην Ελλάδα από το 1988 και από το 2006 στη Ναύπακτο.

Αρχικά πέρασε τα εφηβικά και φοιτητικά του χρόνια στη Γερμανία, αλλά μετά ήθελε να γνωρίσει και άλλες χώρες, όχι μόνο ως τουρίστας, αλλά να ζήσει και να εργαστεί εκεί για ικανό χρονικό διάστημα. Αυτό το πραγματοποίησε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως προπονητής καλλιτεχνικού πατινάζ.

Ανέκαθεν ήθελε να επισκεφθεί τις χώρες της Νότιας Ευρώπης και η Ελλάδα του ασκούσε ιδιαίτερη έλξη. Δεν είναι μόνο ο ήλιος και η θάλασσα, αλλά στην Ελλάδα υπάρχουν θαυμάσια τοπία και εδώ είναι το λίκνο του δυτικού πολιτισμού, όπως μας λέει.

Μια από τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην αρχή στην Ελλάδα ήταν η γλώσσα, όμως πολλοί Έλληνες μιλούσαν Γερμανικά ή Αγγλικά και τον βοηθούσαν πολύ. Ήξερε όμως ότι για να αισθανθεί άνετα, θα έπρεπε να μάθει Ελληνικά.

Αισθανόταν πάντοτε καλοδεχούμενος στην Ελλάδα. Η σχέση του με τους Έλληνες άλλωστε ήταν ένα είδος ανταλλαγής μεταξύ των πολύ εξειδικευμένων επαγγελματικών του γνώσεων στο καλλιτεχνικό πατινάζ, μαθημάτων ελληνικού πολιτισμού ( π.χ. χορού) και ανθρώπινων σχέσεων και συμπεριφορών, που ήταν πρωτόγνωρες και συναρπαστικές γι’ αυτόν.

Σύμφωνα με τον κύριο βαν Χάττεμ, η ζωή στην Ελλάδα έχει τόσο πλεονεκτήματα όσο και μειονεκτήματα. Αρνητικό είναι το γεγονός, ότι το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα δεν είναι σταθερό και σαφές, πράγμα που δεν επιτρέπει τον προγραμματισμό της ζωής, την κάνει όμως ταυτόχρονα απρόβλεπτη , άρα και πιο ενδιαφέρουσα. Επίσης προκύπτουν συχνά μέσα απ’ αυτή την αβεβαιότητα και απρόσμενες ευκαιρίες. Θετικό βρίσκει ακόμη, ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι πιο θερμές εδώ από ό,τι στην Ολλανδία. Στην Ελλάδα δύσκολα αισθάνεται κανείς μοναξιά. Και αυτός ο ίδιος έγινε εδώ πιο ανοιχτός σαν άνθρωπος.

Ο κύριος βαν Χάττεμ θα επέστρεφε στην Ολλανδία μόνο σε μια περίπτωση ανάγκης, αν δηλαδή όλα εδώ πήγαιναν στραβά. Του αρέσει κάθε φορά που επισκέπτεται την πατρίδα του, αλλά προτιμά να ζει στην Ελλάδα.

Οι διατροφικές συνήθειες στην Ελλάδα είναι διαφορετικές από ότι στην Ολλανδία. Ένα τυπικό ολλανδικό γεύμα αποτελείται από κρέας, λαχανικά και βραστές πατάτες. Συχνά υπάρχει σούπα για πρώτο πιάτο και γλυκό για επιδόρπιο.

Για την εκδήλωση Γεύσεις του Κόσμου έφτιαξε zuurkoolschotel, ένα είδος σουφλέ με ξυνολάχανο, πατάτες και αλλαντικά. Δεν πρόκειται για κάποιο εορταστικό φαγητό, αλλά για ένα αγαπημένο καθημερινό πιάτο στην Ολλανδία.

Συνέντευξη στα Γερμανικά: Αλέξανδρος Γκαρμπουνώφ

Μουτσούμι ντι Μομπλό (Ιαπωνία)


Η Μουτσούμι ντι Μομπλό κατάγεται από τη Ιαπωνία.  Κατοικεί στην Γαλλία, στην Ιαπωνία και στην Ελλάδα.  Ήρθε στην Ελλάδα πριν από 15 χρόνια. Έφυγε από την Ιαπωνία για την Γαλλία, επειδή παντρεύτηκε τον Γάλλο σύζυγό της. Πριν από 15 χρόνια ο σύζυγός της ήρθε στην Ελλάδα για να εργαστεί στην κατασκευή της γέφυρας Ρίου – Αντιρρίου και τον ακολούθησε.

Η κύρια δυσκολία που αντιμετώπισε όταν ήρθε στην Ελλάδα ήταν οι διαφορετικές συνήθειες, για παράδειγμα τα διαφορετικά ωράρια. Της φάνηκε παράξενο που τα μαγαζιά το μεσημέρι κλείνουν και οι άνθρωποι ξεκουράζονται και που κοιμούνται αργά.

Μας είπε ότι οι άνθρωποι στην Ελλάδα είναι πολύ ευγενικοί. Της αρέσει πολύ η φύση εδώ και θεωρεί πως η ζωή είναι πολύ πιο απλή. Βέβαια, δεν υπάρχουν πολλές διέξοδοι για εκείνη, όπως όταν ήταν στο Τόκυο, που είναι μια μεγαλούπολη. Την Ιαπωνία την επισκέπτεται 3 φορές τον χρόνο και γι’ αυτό δεν της λείπει.

Τα κύρια χαρακτηριστικά της παραδοσιακής διατροφής στην Ιαπωνία είναι κυρίως λαχανικά και ψάρια. Το κρέας είναι περιορισμένο. Χρησιμοποιούν πάρα πολύ σάλτσα σόγιας. Αντίθετα, στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε πολύ ελαιόλαδο. Η Ιαπωνική κουζίνα αντίθετα έχει πολύ λίγα λιπαρά.

Ετοίμασε για την εκδήλωση Γεύσεις του Κόσμου κοτόπουλο τηγανητό και μελιτζάνες χωριάτικες, δύο πιάτα που τρώγονται στην καθημερινότητα στην Ιαπωνία.

Συνέντευξη στα Γαλλικά: Μαργαρίτα Ζερβουλάκου και Παναγιώτης Κακούσης

Μάγια Μπορίσοβα Τσβέτκοβα (Βουλγαρία)


Η Μάγια Μπορίσοβα Τσβέτκοβα μένει στη Ναύπακτο. Κατάγεται από τη Βουλγαρία, από τη πόλη Βίντιν, που βρίκεται στη Βόρεια Βουλγαρία, στις όχθες του ποταμού Δούναβη.

Στην Ελλάδα ήρθε το 1997, σχεδόν 16 χρόνια πριν. Έφυγε από τη χώρα της για οικονομικούς λόγους. Επέλεξε την Ελλάδα ως σχετικά κοντινό προορισμό Είχε επίσης ακούσει πολύ καλά λόγια από μια φίλη που είχε δουλέψει στην Ελλάδα.

Η πρώτη δυσκολία που συνάντησε ερχόμενη στην Ελλάδα ήταν η γλώσσα, γιατί δεν μιλούσε καθόλου ελληνικά όταν ήρθε. Η δεύτερη δυσκολία ήταν η εύρεση δουλειάς. Οι Έλληνες τις φέρθηκε με πολύ σεβασμό και αγάπη και της έκανε εντύπωση που οι Έλληνες της έδειξαν αμέσως εμπιστοσύνη.

Μεγάλο πλεονέκτημα της ζωής στην Ελλάδα σε σχέση με τη Βουλγαρία ήταν γι’αυτή, ειδικά μέχρι πρότινος, η καλύτερη οικονομική κατάσταση. Μειονέκτημα θεωρεί πως είναι η γραφειοκρατία που υπάρχει στην Ελλάδα και, τώρα πια, οι φόροι.

Δεν σκέφτεται να επιστρέψει στην Βουλγαρία, γιατί η οικογένειά της και το σπίτι της είναι πλέον εδώ. Οι γονείς της έχουν πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια, και η αδερφή της μένει εδώ, οπότε δεν υπάρχει κάτι να την κάνει να γυρίσει πίσω.

Η παραδοσιακή διατροφή στη Βουλγαρία έχει ελάχιστες διαφορές από την αντίστοιχη ελληνική, όπως μας είπε η κα Μπορίσοβα-Τσβέτκοβα. Στη Βουλγαρία χρησιμοποιούν πολύ το κόκκινο πιπέρι στην καθημερινή τους διατροφή, και τις καυτερές πιπεριές. Άλλο χαρακτηριστικό της Βουλγάρικης κουζίνας είναι τα τουρσιά. Κατά τα άλλα τρώνε λαχανικά, όσπρια και κρέατα όπως στην Ελλάδα.

Για την εκδήλωση Γεύσεις του Κόσμου ετοίμασε μουσακά, που έχει κάποιες διαφορές από το αντίστοιχο ελληνικό πιάτο. Δεν έχει μελιτζάνες, ούτε κολοκυθάκια, και αντί για μπεσαμέλ έχει γιαούρτι με αβγά. Είναι ένα καθημερινό πιάτο.

Συνέντευξη στα Ελληνικά: Βίκτωρας Σερπάνος και Ορέστης Σούζας

Ιουλιανή Γκούννεμανν (Γερμανία)


Η Ιουλιανή Γκούννεμανν ζει στην Ναύπακτο. Κατάγεται από την Γερμανία. Έχει παντρευτεί Έλληνα και ήρθε στην Ελλάδα το 1990. Ο σύζυγός της κατάγεται από την Ναύπακτο και εγκαταστάθηκαν εδώ.

Το κύριο πρόβλημα που αντιμετώπισε όταν ήρθε στην Ελλάδα ήταν η γλώσσα. Όλοι οι Έλληνες ήταν πολύ φιλικοί και ευγενικοί απέναντί της, έτσι προσαρμόσθηκε πολύ εύκολα.

Η κύρια διαφορά της Ελλάδας σε σχέση με την χώρα της είναι οι κλιματολογικές συνθήκες. Το κλίμα έχει συνέπειες σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Επηρεάζει την διάθεση μας, την υγεία μας και οπωσδήποτε τον προγραμματισμό μας, όπως μας λέει. Σ’ όλους αυτούς τους τομείς υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία.

Δεν σκέπτεται πλέον να επιστρέψει στην Γερμανία. Εδώ βρίσκεται η οικογένειά της και τα παιδιά της.

Οι διατροφικές συνήθειες στην Γερμανία είναι διαφορετικές από την Ελλάδα. Εκεί βράζουν όλα τα λαχανικά και τρώνε πάρα πολλές βραστές πατάτες. Στην Ελλάδα περισσότερο ψήνουμε παρά βράζουμε τα φαγητά μας και χρησιμοποιούμε περισσότερα μπαχαρικά.

Ετοίμασε δύο πιάτα για την εκδήλωση Γεύσεις του Κόσμου. Το πρώτο είναι ρολό χοιρινό με βραστές πατάτες, καρότα και μπιζέλια, ένα κυρίως πιάτο που τρώγεται συνήθως Κυριακές και γιορτές. Το δεύτερο είναι τηγανίτες από πατάτες με κομπόστα μήλου, που μπορεί να φαγωθούν οποιαδήποτε μέρα.

Συνέντευξη στα Γερμανικά: Αγγελίνα Μπανιά 

Όλγα Ρομέρο (Μεξικό)



Τη μητέρα μου την λένε Όλγα Ρομέρο και τα τελευταία χρόνια μένει στην Ναύπακτο. Κατάγεται από το Μεξικό και ήρθε στην Ελλάδα πριν 12 χρόνια περίπου.

Έφυγε από την πατρίδα της επειδή ο άντρας της είναι Έλληνας και ήθελε κάποτε να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα και έτσι,ήρθαν πίσω στην Ναύπακτο, από όπου κατάγεται.

Οι δυσκολίες που συνάντησε στην αρχή ήταν κυρίως η γλώσσα,η θρησκεία και το φαγητό. Οι άνθρωποι την δέχτηκαν ζεστά αλλά είπε ότι μέχρι να σε γνωρίσουν καλά οι Έλληνες είναι λίγο δύσκολα.

Στην Ελλάδα θεωρεί ότι έχει κανείς σχετικά περισσότερη ελευθερία. Εδώ στη Ναύπακτο έχουμε και τη θάλασσα και το βουνό κοντά και δεν χρειάζεται να τρέχει κανείς πίσω από τα παιδιά του συνέχεια. Όμως το μειονέκτημα είναι ότι είναι μακριά από την πατρίδα της και είναι δύσκολο να ταξιδέψει μέχρι εκεί.

Η παραδοσιακή μεξικάνικη κουζίνα στηρίζεται στο καλαμπόκι,τα φασόλια και την πικάντικη σάλτσα που δεν λείπει ποτέ από το τραπέζι. Στην ελληνική κουζίνα με πολύ λίγα υλικά όμως μπορείς να φτιάξεις μια μεγάλη ποικιλία φαγητών.

Το πιάτο που ετοίμασε για μας λέγεται σόπες και ειναι ενα παραδοσιακό Μεξικάνικο φαγητό που περιλαμβάνει καλαμποκάλευρο, φασόλια, μαρούλι, λευκό τυρί και φυσικά πικάντικη σάλτσα. Επειδή ειναι γρήγορο και εύκολο στην προετοιμασία μπορείς να το βρεις στο καθημερινό τραπέζι, καθώς και σε τραπέζια ειδικών περιστάσεων.

Συνέντευξη στα Ισπανικά: Λούλα Παίξου

Ζοέλ Λεπινό (Γαλλία)


H Ζοέλ Λεπινό ζει στην Ρίζα, ένα μικρό χωριό λίγο έξω από την Ναύπακτο. Κατάγεται από τη Γαλλία. Ήρθε στην Ελλάδα πριν από πολλά χρόνια, όταν ήταν 20 χρονών. Έφυγε από την Γαλλία γιατί το όνειρό της ήταν να γίνει αρχαιολόγος αλλά και γιατί είχε ελληνικές ρίζες. Αρχικά έμεινε στην Αθήνα και πριν από 2 χρόνια ήρθε στην Ναύπακτο.

Όταν πρωτοήρθε στην Ελλάδα είχε αρκετές δυσκολίες. Στην αρχή με την ελληνική γλώσσα. Παρόλο που είχε ελληνικές ρίζες, η οικογένειά της δεν μιλούσε ελληνικά και της ήταν πολύ δύσκολο να μάθει τη γλώσσα. Αντιμετώπισε επίσης μια διαφορετική νοοτροπία. Στη Γαλλία οι γυναίκες ήταν πολύ πιο ελεύθερες, αυτόνομες και ανεξάρτητες εκείνη την εποχή.

Ήρθε κάποιες φορές αντιμέτωπη με ρατσιστική αντιμετώπιση εκ μέρους των Ελλήνων, ευτυχώς όχι πολύ συχνά. Κάποιοι θεωρούσαν πως επειδή ήταν Γαλλίδα δεν μπορούσε να είναι καλή μητέρα ή σύζυγος. Είχε τραυματικές εμπειρίες στο πώς την αντιμετώπιζαν. Σαν ξένη. Δυστυχώς, αυτό το αισθάνθηκε πιο έντονα στις αναγκαίες επισκέψεις της στα νοσοκομεία.
Γενικά όμως θεωρεί ότι οι Έλληνες σαν λαός είναι φιλικοί, ανοιχτοί και φιλόξενοι και οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πιο εύκολες εδώ. Αγαπάει το κλίμα της Ελλάδας και θεωρεί τη ζωή στην Ελλάδα πιο καλή σε σχέση με την Γαλλία. Μια ζωή γεμάτη χορό, τραγούδι και γιορτή.

Της λείπει η οικογένειά της στη Γαλλία και κάποιες φορές αισθάνεται μοναξιά. Δεν σκέπτεται να επιστρέψει στην Γαλλία, γιατί τα παιδιά της, οι φίλοι της και όλη της η ζωή είναι πλέον στην Ελλάδα. Όπως είπε ο μεγάλος Γάλλος συγγραφέας Σταντάλ, πατρίδα είναι εκεί όπου η καρδιά αισθάνεται καλά. Και η καρδιά της κυρίας Λεπινό αισθάνεται καλά στην Ελλάδα.

Η γαλλική διατροφή βασίζεται στο τυρί και στην κρέμα γάλακτος ή το κρασί. Είναι πολύ διαφορετική από την ελληνική διατροφή. Οι Γάλλοι τρώνε πολύ λίγο και γιαυτό είναι όλοι πολύ λεπτοί όπως μας είπε. Σε ένα τυπικό γαλλικό γεύμα, σερβίρονται τα πιάτα σταδιακά: πρώτα η σαλάτα, μετά το κύριο πιάτο, στη συνέχεια το τυρί, και τέλος το επιδόρπιο. Όχι όλα μαζί όπως στην Ελλάδα.

Το πιάτο που ετοίμασε λέγεται κις λορέν. Είναι μια παραδοσιακή αλμυρή τάρτα από τη Λωρραίνη που είναι πολύ διαδεδομένη σε όλη τη Γαλλία, όπως οι πίτες στην Ελλάδα. Φτιάχνεται με ζύμη, αυγά, ζαμπόν, μπέικον και κρέμα γάλακτος. Είναι καθημερινό πιάτο που τρώγεται συχνά το βράδυ με σαλάτα. 

Συνέντευξη στα Γαλλικά: Χριστίνα Ζορμπά 

Τζιόρτζια Ταούσι (Τουρκία)


Η Τζιόρτζια Ταούσι κατοικεί στην Πάτρα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη , στην Τουρκία. Ο πατέρας της είναι Ιταλός και η μητέρα της Ελληνίδα.

Ήρθε στην Ελλάδα πριν από ενάμιση χρόνο, γιατί παντρεύτηκε με Έλληνα που κατάγεται από την περιοχή της Ναυπακτίας. Δεν συνάντησε σημαντικές δυσκολίες γιατί γνώριζε ήδη την ελληνική γλώσσα. Η προσαρμογή στην Ελλάδα ήταν εύκολη και οι άνθρωποι την δέχτηκαν καλά σε γενικές γραμμές. Προς το παρόν δεν σκέπτεται να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη.

Δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στην Ελλάδα και στον τόπο καταγωγής της. Αντίθετα υπάρχουν πάρα πολλές ομοιότητες. Όπως μας είπε η παραδοσιακή διατροφή της Τουρκίας της μοιάζει πάρα πολύ με την ελληνική.

Για την εκδήλωση ετοίμασε
πιλάφι, ένα καθημερινό συνοδευτικό φαγητό, με μια ειδική συνταγή, που συνοδεύεται από σάλτσα γιαουρτιού.


Συνέντευξη στα Τουρκικά: Κατερίνα Βαφειάδη

Ντανιέλα Μπάση (Σερβία, Ηνωμένο Βασίλειο)


H Ντανιέλα Μπάση ζει στην Ελλάδα 15 χρόνια. Τα τελευταία 4 χρόνια ζει στη Ναύπακτο. Η μητέρα της είναι Σκωτσέζα και ο πατέρας της γεννήθηκε στη Σερβία. Κατάγεται από δύο διαφορετικά έθνη. Όταν ήταν φοιτήτρια συνάντησε τον άνδρα της και η αγάπη είναι αυτή που αποφασίζει, όπως μας λέει, καθώς δεν θέλεις να χάσεις τον άνθρωπο σου. Έτσι αποφάσισε να έρθει να ζήσει στην Ελλάδα.
Η κύρια πρώτη δυσκολία που είχε όταν ήρθε ήταν η γλώσσα. Η ελληνική είναι από τις πιο δύσκολες ευρωπαϊκές γλώσσες. Η δεύτερη δυσκολία ήταν πώς να αποδείξεις ότι είσαι ακριβώς όπως οι άλλοι ανεξάρτητα αν προέρχεσαι από άλλη χώρα, μέχρι να μάθεις και να σέβεσαι τις καινούριες συνθήκες και τις συνήθειες.


Της φαίνεται ότι οι άνθρωποι στην Ελλάδα βιάζονται όλη την ώρα χωρίς να υπάρχει λόγος. Βρίσκει τους ανθρώπους σ' αυτήν την περιοχή της Ελλάδας πολύ κλειστούς, καχύποπτους, και αρκετά παραδοσιακούς. Τα λέει αυτά έχοντας ζήσει και σε άλλα μέρη της Ελλάδας όπου τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όπως μας λέει, έτσι είναι και ο σύζυγός της, που κατάγεται από το Μεσολόγγι.

Παρ' όλα αυτά θεωρεί την Ελλάδα την πιο όμορφη χώρα του κόσμου. Μας λέει ότι λόγω εργασίας της έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες. Οι άνθρωποι εδώ έχουν αισθήματα. Είναι ζεστοί, ανοιχτοί, σε αγκαλιάζουν, σου προσφέρουν το φαγητό τους, αισθάνεσαι ασφάλεια. Ο καιρός είναι πολύ καλός επίσης. Δεν θα άλλαζε την Ελλάδα με καμία άλλη χώρα. Απολαμβάνει τη φύση της, τη θάλασσά της, τον ήλιο της.

Αν συγκρίνει τη Σκωτία με την Ελλάδα θα έλεγε ότι η φύση και το κλίμα της Ελλάδας είναι απίστευτα καλύτερα, αλλά η οργάνωση, η συνέπεια, ο προγραμματισμός που υπάρχει στη Σκωτία δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Οι Σκωτσέζοι είναι έντιμοι αλλά δεν είναι ανοιχτοί να σε δεχτούν. Ως προς τη δεύτερη χώρα της, την Σερβία, δυστυχώς βιώνουν ακόμα τα αποτελέσματα του πολέμου και η κατάσταση είναι σίγουρα πολύ χειρότερη σε σύγκριση με την Ελλάδα ως προς το επίπεδο ζωής, ανεργίας κλπ.

Δεν θα έφευγε από την Ελλάδα εκτός αν η κατάσταση ξέφευγε εντελώς λόγω κρίσης και ήταν αδύνατη η διαβίωση της οικογένειάς της εδώ αλλά της αρέσει τόσο πολύ η ζωή της στην Ελλάδα που θα πάλευε μέχρι τελευταία στιγμή να παραμείνει εδώ. 

Συνέντευξη στα Αγγλικά: Βίκυ και Πέννυ Παπαντωνίου

Μπάβνα Κοθανούρ (Ινδία)


Η μητέρα μου λέγεται Μπάβνα Κοθανούρ. Μένoυμε με τον πατέρα μου και τα δύο μου αδέρφια στην Παραλία Παλαιοπαναγιάς Ναυπάκτου. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου κατάγονται από την Νότια Ινδία, ενώ εγώ και τα αδέρφια μου έχουμε γεννηθεί στην Ελλάδα.

Οι γονείς μου εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα το 1995 λόγω της εργασίας του πατέρα μου, που τελείωσε το Πανεπιστήμιο στην Ινδία και πήγε στην Αγγλία για το διδακτορικό του. Εκεί δούλεψε 2-3 χρόνια. Ένας Έλληνας συνάδελφός του τον προέτρεψε να έλθει στην Ελλάδα το 1992 για να βοηθήσει στην επίλυση ενός προβλήματος που παρουσιάστηκε σε ένα ιχθυοτροφείο στην περιοχή της Ναυπάκτου. Αναγνώρισαν την αξία του και του πρόσφεραν θέση στην εταιρία. 

Το 1995 παντρεύτηκαν και η μητέρα μου ήρθε στην Ναύπακτο. Της αρέσει πολύ η Ελλάδα και το φυσικό της περιβάλλον. Είναι μια χώρα πολύ πιο ανεπτυγμένη και πολύ πιο ήρεμη σε σχέση με την πατρίδα της την Ινδία. Η μητέρα μου λατρεύει επίσης τη θάλασσα.

Στην αρχή αντιμετώπισαν το πρόβλημα της γλώσσας και των καιρικών συνθηκών. Ζούσαν 6 μήνες στην Ελλάδα και 6 μήνες στην Ινδία γιατί δεν άντεχαν τον κρύο χειμώνα εδώ. Της έλειπαν τα μπαχαρικά, λαχανικά και φρούτα της χώρας της, η οποία έχει μεγάλη ποικιλία απ’ όλα αυτά. Της έλειπε επίσης η γιόγκα που είναι απαραίτητη κάθε πρωί στην Ινδία. Βέβαια όλα αυτά σιγά σιγά τα ξεπέρασαν.

Όταν πρωτοήρθαν στην Ελλάδα αντιμετώπισαν ρατσιστική συμπεριφορά εκ μέρους των Ελλήνων. Βέβαια μας ομολογεί ότι όταν τούς γνώρισαν καλύτερα, τούς αποδέχθηκαν και έχουν δημιουργήσει πολλούς φίλους εδώ. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές έχουν επίσης βοηθήσει πάρα πολύ στο να προσαρμοστούμε εμείς τα παιδιά στο ελληνικό σχολικό περιβάλλον.

Δεν γνωρίζει αν θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε και να μείνουμε στην Ινδία. Θα είναι παρά πολύ δύσκολο, κυρίως για εμάς παιδιά να βρούμε δουλειά γιατί δεν γνωρίζουμε πολύ καλά την Ινδική γλώσσα. Παλιότερα πηγαίναμε κάθε καλοκαίρι στην Ινδία, αλλά τώρα τα ταξίδια έχουν περιοριστεί λόγω της οικονομικής κρίσης και του περιορισμένου χρόνου. Επίσης, εμείς τα παιδιά προτιμάμε να μένουμε εδώ όπου είναι οι φίλοι μας.

Οι διατροφικές συνήθειες στην Ινδία είναι αρκετά διαφορετικές σε σχέση με την Ελλάδα. Το μαγείρεμα για τις νοικοκυρές είναι υπόθεση μιας ολόκληρης ημέρας. Η ινδική διατροφή αποτελείται κυρίως από λαχανικά, ρύζι, κάρυ, και καυτερά μπαχαρικά. Στις γιορτές και στους γάμους υπάρχει τεράστια ποικιλία φαγητών και γλυκών που σερβίρονται πάνω σε φλούδες μπανάνας αντί πιάτων. Υπάρχουν περισσότεροι από 2 000 καλεσμένοι. Μια μέρα την εβδομάδα είναι ημέρα κρεατοφαγίας (π.χ. η Κυριακή). 

Για την εκδήλωση ετοίμασε τρία πιάτα, μπιριάνι με λαχανικά για χορτοφάγους, τηγανητό κοτόπουλο με τσίλι, κάρυ και σάλτσα γιαούρτι. Το μπιριάνι είναι καθημερινό κύριο πιάτο, ενώ το κοτόπουλο και η σάλτσα γιαούρτι είναι συνοδευτικά. 

Συνέντευξη στα Ινδικά και Αγγλικά: Ρίβα Κοθανούρ

Αντζελίνα Νίκο (Αλβανία)


Η Αντζελίνα Νίκο μένει στην Ναύπακτο. Κατάγεται από την Αλβανία. Ήρθε στην Ελλάδα με την οικογένειά της πριν 15 χρόνια. Οικονομικοί λόγοι τούς ανάγκασαν να εγκαταλείψουν την χώρα τους και επέλεξαν την Ελλάδα γιατί ήταν ο πιο κοντινός προορισμός. Επίσης είχαν πληροφορίες από το σχολείο για την ιστορική αξία της Ελλάδας έτσι την θεωρούσαν πολύ φιλική χώρα.

Όταν έφτασαν εδώ η κυρία δυσκολία που αντιμετώπισαν ήταν η γλώσσα. Οι Έλληνες τούς δέχτηκαν με ζεστασιά και έχει δημιουργήσει πολλές φιλίες με Έλληνες. Αλλά η μεγάλη διαφορά όπως μας είπε είναι ότι βρέθηκαν σε μια ελεύθερη και πιο προηγμένη χώρα δεδομένου ότι στην Αλβανία εκείνη την εποχή υπήρχε διαφορετικό, πιο αυστηρό πολιτικό καθεστώς. Βεβαίως κάποια μέρα έχουν σκοπό, αν μπορέσουν, να επιστρέψουν στην πατρίδα τους κάτω από διαφορετικές συνθήκες ζωής.

Έχουν περίπου τις ίδιες διατροφικές συνήθειες με την Ελλάδα, βεβαία σε διάφορα μέρη της Αλβανίας υπάρχουν διαφορετικά παραδοσιακά φαγητά. Για την εκδήλωση ετοίμασε το μπιφτέκι «Βιεννέζ», ένα πιάτο που συνήθως προσφέρεται σε γάμους και γιορτές.

Συνέντευξη στα Αλβανικά: Ιωάννα Κοτσολάρη

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Γεύσεις του Κόσμου: ένα πολυπολιτισμικό ταξίδι


Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η πρωτότυπη πολυπολιτισμική εκδήλωση “Γεύσεις του Κόσμου” το Σάββατο 15 Ιουνίου στο Φλοίσβο Ναυπάκτου, ένα ταξίδι κουλτούρας, ηθών, εθίμων και γεύσεων από όλο τον κόσμο.

Η ομάδα νέων “Αναζήτηση”, που ήταν και ο διοργανωτής της εκδήλωσης, αναζήτησε 12 ξένους που μένουν στην πόλη μας και συζήτησε μαζί τους για τους λόγους που εγκατέλειψαν τις χώρες καταγωγής τους, την αντιμετώπιση που δέχτηκαν όταν πρωτοήρθαν εδώ και τη ζωή τους στην πόλη μας. Τούς ζήτησαν επίσης να μιλήσουν για την παραδοσιακή διατροφή της πατρίδας τους και να ετοιμάσουν ένα παραδοσιακό πιάτο.

Ο κύριος Γιώργος Παπαδοκωστάκης, που είναι και υποστηρικτής της ομάδας νέων, παρουσίασε την ομάδα και τους στόχους του σχεδίου “Γεύσεις του Κόσμου”, που τέθηκε υπό την αιγίδα του δήμου Ναυπακτίας και εντάχθηκε στο πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Νέα Γενιά σε Δράση, που διαχειρίζεται για την Ελλάδα το ΙνστιτούτοΝεολαίας και Δια Βίου Μάθησης. Οι νέοι της ομάδας σκέφτηκαν να πραγματοποιήσουν ένα σχέδιο προκειμένου να ευαισθητοποιήσουν τους κατοίκους της Ναυπάκτου, και ειδικά τους άλλους νέους και τα παιδιά, αναφορικά με την πολυπολιτισμικότητα, την ανεκτικότητα και την κοινωνική ένταξη των μεταναστών.

Η κυρία Ζοέλ Λοπινό, Γαλλίδα συγγραφέας που ζει στη Ρίζα, μίλησε με συγκινητικά λόγια για την εμπειρία των Ελλήνων γονιών της που έφυγαν οικονομικοί μετανάστες από τα Σφακιά της Κρήτης για τη Γαλλία και το ρατσισμό και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν εκεί, αλλά και τον αντίστοιχο ρατσισμό που αντιμετώπισε η ίδια ως “ξένη” όταν μετανάστευσε στην Ελλάδα πριν από 30 χρόνια.
Ο Φλοίσβος γέμισε ήχους από διάφορες γλώσσες, καθώς οι νέοι της ομάδας πρόβαλλαν βιντεοσκοπημένα αποσπάσματα των συνεντεύξεων ενώ τις παρουσίαζαν στα ελληνικά. Στη συνέχεια, οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να γευτούν παραδοσιακά πιάτα από 11 διαφορετικές χώρες και να γνωριστούν με τους ξένους που κατάγονταν από Αλβανία, Βουλγαρία, Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία, Ινδία, Καζακστάν, Μεξικό, Ολλανδία, Ουκρανία, και Τουρκία.

Ας ελπίσουμε ότι η εκδήλωση αυτή έβαλε ένα μικρό λιθαράκι στην αντιμετώπιση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, με την ενθάρρυνση της αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ ανθρώπων που προέρχονται από διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς.

Περισσότερες φωτογραφίες από την εκδήλωση μπορείτε να δείτε εδώ.

Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

Πρόσκληση - Αφίσα

Σήμερα ετοιμάστηκαν οι προσκλήσεις και οι αφίσες. Από αύριο θα ξεκινήσει η διανομή. Κάποιες θα σταλούν με το ταχυδρομείο, κάποιες χέρι με χέρι μέσα στην πόλη και κάποιες (σε σχολεία, και τοπικούς φορείς) θα σταλούν ταχυδρομικά.

Θα στείλουμε ηλεκτρονικές προσκλήσεις επίσης στα τοπικά ΜΜΕ και στις πρεσβείες των χωρών που θα συμμετάσχουν στην εκδήλωση.

Σας περιμένουμε!




Σάββατο 4 Μαΐου 2013

Πρώτες επαφές

Ξεκινήσαμε τις πρώτες επαφές διερευνητικές επαφές με μετανάστες που ζουν στην πόλη μας, και όλοι ενθουσιάστηκαν όταν τους μιλήσαμε για την ιδέα μας. Ανησυχούσαμε μήπως κάποιοι δεν επιθυμούσαν να υποβληθούν στην έκθεση που περιλαμβάνει η συμμετοχή σε μια τέτοια πρωτοβουλία, αλλά είναι πρόθυμοι να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους και να μοιραστούν ένα παραδοσιακό φαγητό της πατρίδας τους με τους συμπολίτες μας.

Επικοινωνήσαμε επίσης με το Δήμο Ναυπακτίας, που δέχτηκε να θέσει την εκδήλωση μας υπό την αιγίδα του. Είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπουμε ότι η πρωτοβουλία μας στηρίζεται και από την τοπική αυτοδιοίκηση.

Καταλήξαμε επίσης σε κάποιες ερωτήσεις για τις συνεντεύξεις που θα πάρουμε. Αποφασίσαμε να τους ρωτήσουμε για τους λόγους που τους οδήγησαν να έρθουν στην Ελλάδα, γιατί επέλεξαν την περιοχή μας, για τις δυσκολίες που συνάντησαν, πώς τους αντιμετώπισαν οι άνθρωποι εδώ, τις διαφορές ανάμεσα στη ζωή εδώ και στην πατρίδα τους, τις διατροφικές συνήθεις στη χώρα τους και άλλα. Βέβαια, ανάλογα με το πώς θα εξελιχθεί η κάθε συζήτηση μπορεί να προκύψουν και άλλα θέματα, αλλά είναι καλό να υπάρχει μια βάση πάνω στην οποία μπορεί να στηριχθεί κάθε συνέντευξη. Κάποιοι ανέλαβαν να μεταφράσουν τις ερωτήσεις στις διάφορες γλώσσες στις οποίες θα διεξαχθούν οι συνεντεύξεις.


Κλείσαμε τα πρώτα ραντεβού για την επόμενη εβδομάδα. Ελπίζουμε όλα να πάνε καλά και να μην έχουμε τεχνικά προβλήματα, καθώς αποφασίσαμε να βιντεοσκοπήσουμε τις συνεντεύξεις μόνοι μας με κάμερα και ηχητικό εξοπλισμό που θα νοικιάσουμε.

Ευχηθείτε μας καλή τύχη!


Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Γεύσεις του Κόσμου

Στα πλαίσια του Προγράμματος της Ε.Ε. Νέα Γενιά σε Δράση, που διαχειρίζεται για την Ελλάδα το Ίδρυμα Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης, η ομάδα Αναζήτηση υλοποιεί δράση με τίτλο Γεύσεις του Κόσμου.

Στην Πρωτοβουλία  Νέων Γεύσεις του Κόσμου συμμετέχουν 20 νέοι από τη Ναύπακτο, πόλη της περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, από 02/05 έως 31/07/2013. Οι νέοι θα αναζητήσουν μετανάστες που ζουν στην πόλη τους, θα τους πάρουν συνέντευξη σχετικά με την εμπειρία τους, την οποία θα βιντεοσκοπήσουν, και θα τους ζητήσουν μια παραδοσιακή συνταγή της πατρίδας τους. Τα βίντεο και τα φαγητά θα παρουσιαστούν σε ανοιχτή πολυπολιτισμική εκδήλωση στην οποία θα προσκληθεί όλη η τοπική κοινωνία με σκοπό να γνωρίσουν οι συμπολίτες μας ένα βασικό στοιχείο της κουλτούρας των μεταναστών. Τέλος, θα εκδοθεί πολύγλωσσο βιβλίο με τις συνταγές που θα συγκεντρωθούν.

Η Πρωτοβουλία έχει στόχο την ενεργό συμμετοχή των νέων, την ανάπτυξη της κοινωνικής αλληλεγγύης, την ενθάρρυνση της αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ των νέων από διάφορες χώρες, την αποδοχή της πολυ-πολιτισμικότητας, με την δημιουργία θετικού κλίματος απέναντι σε άλλους πολιτισμούς. Ειδικοί στόχοι είναι η ενίσχυση του πνεύματος πρωτοβουλίας, δημιουργικότητας και καινοτομίας, η συμμετοχή νέων με λιγότερες ευκαιρίες, η δυνατότητα στους νέους για συμμετοχή στην ανάπτυξη της κοινωνίας και η ανάπτυξη των επικοινωνιακών δεξιοτήτων των νέων στις ξένες γλώσσες.

Η εφαρμοζόμενη μεθοδολογία είναι η συμμετοχική προσέγγιση. Οι νέοι θα συμμετέχουν ενεργά στην όλη διαμόρφωση της πρωτοβουλίας (σχεδιασμός, προετοιμασία, υλοποίηση, αξιολόγηση, προβολή, διάδοση), σχηματίζοντας ομάδες και εργαζόμενοι με τη μέθοδο project.


Σ' αυτό το μπλογκ θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε την εξέλιξη αυτής της πρωτοβουλίας.