Project: ImPARIamo

Project “ImPARIamo”
Period: 9th - 20th June 2016

Celano, Italy

Project: trEAT better for yourself

“trEAT better for yourself”
03-10 April 2016
Ankara-Turkey

                                                              Summary of the project:
“trEAT better for yourself” is a youth exchange to for 40 young people from different European countries, organised by One Step Forward Youth Group.
This Project has emerged due to some special reasons such as the increasing number of unhealthy diet of people especially in recent years, the loss of traditional values associated with loneliness, and has been required to be implemented in order to revitalise the lost cultural values through food and increase the cultural diversity. In the interest of achieving the purpose, we desire to reach four main targets as the followings;
1. To Narrow down Fast Food’s place in our life,
2. To regain our lost cooking skills and dexterity as a result we have stopped cooking,
3. To update our bygone food culture by synthesising it with contemporary food culture,
4. To show the importance of learning by doing and experiencing. In order to achieve our targets;
• Teaching how to cook traditional foods,
• Performing gastronomic presentations,
• Preparing the introductory presentation of the organizations and some other activities have been planned. During performance processes of those activities, mainly non-formal education methods will be used.

Our trip to Ankara was an amazing experience since we have learned so many things about many cultures. Also the program was amazing since the fun we had is hard to be explained... from the jokes and the warm up games, to the serious and intense conversations that we had. We loved the way we participated in all the activities of the “ trEAT Yourself Better” program with such energy and excitement. We want to thank you from our heart for these wonderful days, fun and in all kind of ways, experience. We hope to hear from you again

Alexandros Aggelopoulos

Recently I have travelled abroad on a program which the European Union offers to people from the age of 17 to 30 and the main cause is the education on different subjects each time. In my case it was the first time I entered a program like this and also the first time l left my country and travelled abroad. In the beginning I was feeling nervous because it was my first time and I had never done anything like this before. As soon as I met the other people from the other countries, I felt like they were my family. They made me feel really comfortable with all the activities we did there. Each and every day was special for me and as the days passed by I felt more and more excited about the project. Everything was great, the people I met, the activities and the traveling too. It was also the first time on an airplane. I will never forget this experience. It was something unique that I would certainly like to do again.

Vasiliki Konida

POLAND 2015

   

Nτοκιμαντέρ για τη ζωή των μεταναστών στην Ελλάδα κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Παλέρμο

Το ντοκιμαντέρ ‘’Ηλιόσποροι’’, σκηνοθεσίας Αντώνη Τολάκη, απέσπασε το βραβείο καλύτερου Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ στο International Mediterranean Doc Festival Sole Luna , στο Παλέρμο της Ιταλίας.
Η ταινία έχει ήδη συμμετάσχει στο 27th Parnu International Documentary Film Festival, στην Εσθονία (επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα, προτεινόμενη για το βραβείο ‘’καλύτερου ντοκιμαντέρ για παιδιά’’). Διαγωνίζεται επίσης στο φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Χαλκίδας και στο Ionian International Digital Festival.

Σύνοψη της ταινίας
Μια παρέα παιδιών που ζει στο δρόμο. Ανάμεσα τους ο Σαΐντ ,ένα δωδεκάχρονο αγόρι που εργάζεται όλη την ημέρα πουλώντας ηλιόσπορους στα πάρκα και τις πλατείες της Αθήνας. Στα όρια της απόλυτης φτώχειας, αναζητώντας φαγητό στα φιλανθρωπικά συσσίτια , η καθημερινή του ρουτίνα δεν είναι παρά μια συνεχής πάλη για επιβίωση στη χαοτική πρωτεύουσα της Ελλάδας. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, μαζί με τους φίλους του -όλοι ανήλικοι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν – μπορεί να απολαμβάνει την ελευθερία που του προσφέρει ο δρόμος ,να ξεχνιέται στα ανέμελα παιχνίδια της παιδικής ηλικίας και να ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον: να φύγει στη βόρεια Ευρώπη, να πάει σχολείο και να κάνει μια αξιοπρεπή δουλειά όταν μεγαλώσει. Αλλά πόσο γρήγορα μεγαλώνει ένα παιδί; Εγκλωβισμένος στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, της ανεργίας, της ξενοφοβίας και της ρατσιστικής βίας, ο Σαΐντ το λέει ξεκάθαρα: «είμαι εδώ περίπου δύο χρόνια κι είναι σαν να έχουν περάσει είκοσι».

Συντελεστές της ταινίας
Παραγωγή: Αντώνης Τολάκης
Σκηνοθεσία : Αντώνης Τολάκης
Β. Σκηνοθέτη: Τζούλια Σπυροπούλου
Εικονοληψία: Αντώνης Τολάκης
Μοντάζ: Pietro Radin
Σχεδιασμός ήχου: Ορέστης Καμπερίδης
Ηχοληψία: Έυη Στάμου, Τζούλια Σπυροπούλου
Μουσική : I am no hero
Μετάφραση : Gholam Hassanpour

Αναδημοσίευση άρθρου από  http://www.unhcr.gr/

Κορυφαία διάκριση μιας ελληνικής ταινίας για τη διαφορετικότητα

Διεθνή αναγνώριση κέρδισε μια ελληνική κινηματογραφική παραγωγή, με θέμα τη διαφορετικότητα, τη μετανάστευση και την κοινωνική ένταξη. Η ταινία μικρού μήκους «Drop it», η οποία δημιουργήθηκε από νέους ηλικίας κάτω των 25 ετών, διακρίθηκε μεταξύ 254 προτάσεων από 71 χώρες στο φεστιβάλ PLURAL+ 2013, το οποίο διοργάνωσε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών για τη Συμμαχία των Πολιτισμών (UNAOC) και ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΙΟΜ). Η ταινία απέσπασε το Universal Forum of Cultures Foundation Award και πρόκειται να μεταδοθεί από διεθνή δίκτυα, στο πλαίσιο της προσπάθειας του ΟΗΕ να ευαισθητοποιήσει τους λαούς απέναντι στα φαινόμενα κοινωνικής βίας και αποκλεισμού.

Στόχος των συντελεστών της ταινίας, που εργάστηκαν αφιλοκερδώς, ήταν να αναδείξουν τις πολλαπλές διαστάσεις της διαφορετικότητας, αλλά και τα στοιχεία που ενώνουν τους ανθρώπους -όπως το αίμα, που κατέχει κεντρικό ρόλο στην 5λεπτη ταινία. Το αίμα παρουσιάζεται ως αποδεικτικό στοιχείο της κοινής καταγωγής της ανθρώπινης φύσης. Η αλληλεγγύη, η οποία απεικονίζεται μέσω μιας μετάγγισης αίματος, δίνει το μήνυμα της αποδοχής, της συνύπαρξης και της συνδιαλλαγής με τον Άλλο.

Όπως επισημαίνουν οι συντελεστές, ο τίτλος «Drop it» δεν επελέγη τυχαία. Αφενός, φέρνει στο νου τη «σταγόνα» (του αίματος, στο συγκεκριμένο πλαίσιο). Αφετέρου, με τη μεταφορική χρήση της φράσης («σταμάτα την συζήτηση») επισημαίνει πως όσοι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν για να επιτευχθεί ο στόχος της αλλαγής, της ανάπτυξης και της εξέλιξης, πέρα από στερεότυπα και διακρίσεις, θα πρέπει να απαλλαγούν από οτιδήποτε συνιστά τροχοπέδη.

 

Συντελεστές
Σενάριο – Σκηνοθεσία – Εκτέλεση παραγωγής: Ρενέ Γκάτση
Σύμβουλος σεναρίου – σκηνοθεσίας: Κίρκη Καραλή
Διεύθυνση Φωτογραφίας – Κάμερα: Αλέξανδρος Θεοφυλάκτου
Μοντάζ – Post production: Πάνος Αγγελόπουλος
Μιξάζ – Πρωτότυπη μουσική: Αλέξανδρος Πετράτος
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Στάθια Ραφτοπούλου
Σκηνογράφος: Ελένη Καριώρη
Ενδυματολόγος: Άννα Βεσκούκη
Μακιγιάζ: Γιώργος Ελευθεριάδης
Εταιρεία Παραγωγής: Aegeanscapes Filmmakers
Μαζί με τους εθελοντές εμφανίζονται και οι ηθοποιοί Σοφία Αντωνίου, Στέφανος Αχχιλέως, Ελένη Ευθυμίου, Jerome Kaluta, Idra Kayne, Mπάμπης Μαυροειδής, Χρήστος Παληογιάννης, Βασίλης Παπαδημητρίου, Χρήστος Τανταλάκης, Τάσος Τσουκάλης-Δημητριάδης, Μαρία Ψαρολόγου.

Αναδημοσίευση από http://www.unhcr.gr

Βιβλίο συνταγών

Κι αν θέλετε να δοκιμάσετε να φτιάξετε μόνοι σας τις συνταγές που γευτήκατε στην πολυπολιτισμική εκδήλωση Γεύσεις του Κόσμου, τώρα μπορείτε. Όλες τις συνταγές θα τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ. Καλή επιτυχία!

Αλίνα Καλαντζή (Ουκρανία)

H Αλίνα Καλαντζή μένει στον Κάτω Πλατανίτη, στη Ναύπακτο. Είναι από την Ουκρανία. Στην Ελλάδα ήρθε πριν από έξι χρόνια από τη Σουηδία. Άφησε τη χώρα της επειδή παντρεύτηκε το σύζυγό της που είναι 'Ελληνας. Ο σύζυγός της ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα κι αυτή τον ακολούθησε.

Ήταν δύσκολο γι' αυτή να προσαρμοστεί στο ρυθμό της ελληνικής ζωής, με την αποδιοργάνωση, και τη σύγχυση σε πολλές πτυχές της ζωής. Στην Ουκρανία και τη Σουηδία όπου έχει ζήσει η ζωή είναι πολύ πιο οργανωμένη και στηρίζεται σε πρόγραμμα.

Για τους Έλληνες έχει πολύ θετική εντύπωση. Είναι χαρούμενοι, ζωηροί και έτοιμοι να σε βοηθήσουν αν έχεις κάποιο πρόβλημα. Η ζωή στην Ελλάδα έχει μεγάλες διαφορές από την ζωή στην Ουκρανία, όπως η οργάνωση, για παράδειγμα. Υπάρχουν όμως και πολλές ομοιότητες, όσον αφορά τη θρησκεία και την κουζίνα.

Θα ήθελε να επιστρέψει στη χώρα της, που της λείπει πολύ, αλλά στην κατάστασή της είναι λίγο δύσκολο, επειδή ο σύζυγός της δεν θέλει να φύγει από την Ελλάδα.

Στην Ουκρανία ακολουθούν μια ποικίλη διατροφή, τρώγοντας πολλά λαχανικά και φρούτα, διάφορες σούπες, γλυκές και αλμυρές ζύμες, και πολλά γαλακτοκομικά προϊόντα. Η κυριότερη διαφορά με την ελληνική κουζίνα είναι ότι δεν χρησιμοποιούν τόσο ελαιόλαδο, καθώς δεν είναι διαδεδομένο εκεί.

Για την εκδήλωση έφτιαξε ένα ρολό με σπόρους παπαρούνας. Τρώγεται συνήθως στο καθημερινό τσάι ή σαν εορταστικό γλυκό.

Συνέντευξη στα Ρωσικά: Ελένη Κούκου